Adam Mickiewicz, "Dziady III", Prolog. Poznasz streszczenie „Prologu” do trzeciej części dramatu oraz jego interpretację. Dowiesz się jak wielką moc posiada człowiek i co powinien zrobić, aby ją uwolnić. Trzy cytaty z „Ewangelii św. Fraza: dziady cz. iv w internetowym sklepie Empik.com. Przeglądaj tysiące produktów, zamów i skorzystaj z darmowej dostawy do salonów Empik w całej Polsce! empikfoto.pl empikbilety.pl EmpikGO Papiernik Kontakt Pomoc Biznes Aplikacja mobilna Empik Pasje Empik Premium Zostań sprzedawcą Adam Mickiewicz, "Dziady IV", streszczenie szczegółowe. Poznasz bardzo szczegółowe streszczenie czwartej części dramatu "Dziady". Jest noc dziadów.Z didaskaliów, czyli tekstu pobocznego, w którym autor przekazuje swoje wskazówki dotyczące wystawienia dramatu, wiemy, że akcja czwartej części rozegra się w mieszkaniu Księdza. Gustaw (Dziady) Gustaw, znany też jako Konrad – postać fikcyjna występująca w cyklu dramatów Dziady Adama Mickiewicza . Biografia Gustawa-Konrada nie jest łatwa do opisania. Dziady jako dramat romantyczny charakteryzują się kompozycją otwartą oraz fragmentarycznością. Wiele sytuacji nie jest do końca jasnych. Urząd Miasta Zabrze - Strona oficjalna. Kouty nad Desnou Kouty nad Desnou, 788 11 Loučná nad Desnou, Czechy „Dziady” cz. III - charakterystyka postaci Scharakteryzuj Konrada jako wieszcza Pani Rollison jako przykład matki-Polki Scharakteryzuj grupę przy stoliku i grupę przy drzwiach ze sceny VII „Salon warszawski” „Pieśń zemsty” Konrada Motywy obecne w „Dziadach” cz. III: Dziady cz. IV: Czas i miejsce akcji oraz wątki w IV cz LvuK. Home Książki Utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia) Dziady cz. IV Czwarta część Dziadów rozgrywa się w noc tytułowego święta w chacie ruskiego księdza. Kapłan potępia zabobony i zakazuje mieszkańcom odprawiania obrzędu. W środku nocy pod domem pojawia się zbłąkany wędrowiec, który wstępuje na odpoczynek i poczęstunek. Jego wygląd oraz to co mówi, przejmuje strachem początkowo tylko dzieci, jednak niedługo później coraz większy niepokój zaczyna ogarniać także samego gospodarza. Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni. Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie: • online • przelewem • kartą płatniczą • Blikiem • podczas odbioru W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę. papierowe ebook audiobook wszystkie formaty Sortuj: Książki autora Podobne książki Oceny Średnia ocen 5,8 / 10 392 ocen Twoja ocena 0 / 10 Cytaty Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy, I noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy. Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy, I noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy. Adam Mickiewicz Dziady cz. IV Zobacz więcej Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy, i noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy. Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy, i noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy. Adam Mickiewicz Dziady cz. IV Zobacz więcej dodaj nowy cytat Więcej Powiązane treści Ta pomoc edukacyjna została zatwierdzona przez eksperta!Materiał pobrano już 322 razy! Pobierz plik dziady_część_4_streszczenie już teraz w jednym z następujących formatów – PDF oraz DOC. W skład tej pomocy edukacyjnej wchodzą materiały, które wspomogą Cię w nauce wybranego materiału. Postaw na dokładność i rzetelność informacji zamieszczonych na naszej stronie dzięki zweryfikowanym przez eksperta pomocom edukacyjnym! Masz pytanie? My mamy odpowiedź! Tylko zweryfikowane pomoce edukacyjne Wszystkie materiały są aktualne Błyskawiczne, nielimitowane oraz natychmiastowe pobieranie Dowolny oraz nielimitowany użytek własnyDziady cz. IV – streszczenie, Adam Mickiewicz – Dziady – streszczenie, jako przedstawiciel świata duchów, pojawia się w domu Księdza, by prosić go o pozwolenie żywym na obchodzenie obrzędu Dziadów. Gu..Akcja utwory toczy się trzy godziny ( od dwudziestej pierwszej do dwudziestej trzeciej) podczas których przybysz wyraża miłość do kobiety. W. Utwór kończy się maksymą, podobną do tych, które przewijały się przez Dziady, cz. II. Jej wykładnia jest taka, że kto za życia idealizował świat, „Dziady” cz. IV – streszczenie szczegółowe. Noc w Zaduszki. Mieszkanie Księdza greckokatolickiego, po wieczornym posiłku. Przy stole, na którym stoją część 4 streszczenie szczegółoweAkcja utwory toczy się trzy godziny ( od dwudziestej pierwszej do dwudziestej trzeciej) podczas których przybysz wyraża miłość do kobiety. W. Streszczenie szczegółowe dramatu Dziady – część IV Adama Mickiewicza, opisujące męki duszy Gustawa i jego przestrogi. KOMPLETNIE ZA DARMO!Dziady cz. II i IV – Adam Mickiewicz – Streszczenie szczegółowe ✓ Przeczytaj teraz i uzyskaj informację jakich poszukujesz w temacie Dziady. Poznasz bardzo szczegółowe streszczenie czwartej części dramatu „Dziady”. Jest noc didaskaliów, czyli tekstu pobocznego, w którym autor przekazuje. Dziady cz. IV – streszczenie krótkie. Autor nie zastosował podziału na akty i sceny, wszystkie wydarzenia rozgrywają się w tym samym miejscu i czasie. cz. 4 – streszczenie. Akcja czwartej części dramatu odbywa się w Dzień Zaduszny, w mieszkaniu księdza. Na stole palą się dwie świece, „Dziady” cz. IV – streszczenie szczegółowe. Noc w Zaduszki. Mieszkanie Księdza greckokatolickiego, po wieczornym posiłku. Przy stole, na którym stoją dwie. Dziady cz. IV – streszczenie dramatu Adama Mickiewicza. Znajdziesz tutaj informacje o autorze, genezę utworu, opis czasu i miejsca akcji, plan wydarzeń, IV cz. Dziadów A. Mickiewicza rozgrywa się na plebani w noc Zaduszek. część ”Dziadów”??Potrzebuje krótkie streszczenie, genezę utworu, Dziady cz. IV – streszczenie krótkie. Autor nie zastosował podziału na akty i sceny, wszystkie wydarzenia rozgrywają się w tym samym miejscu i cz 4 streszczenieDramat Adama Mickiewicza „Dziady cz. IV” powstawał w latach 1820-1821 w Kownie. Został wydany w drugim tomie „Poezji” w 1823 roku, razem z d..Dziady cz. 4 – streszczenie. Akcja czwartej części dramatu odbywa się w Dzień Zaduszny, w mieszkaniu księdza. Na stole palą się dwie świece, „Dziady” cz. IV – streszczenie szczegółowe. Noc w Zaduszki. Mieszkanie Księdza greckokatolickiego, po wieczornym posiłku. Przy stole, na którym stoją dwie. Dziady cz. IV – streszczenie dramatu Adama Mickiewicza. Znajdziesz tutaj informacje o autorze, genezę utworu, opis czasu i miejsca akcji, plan wydarzeń, Akcja utwory toczy się trzy godziny ( od dwudziestej pierwszej do dwudziestej trzeciej) podczas których przybysz wyraża miłość do kobiety. cz 3 streszczenieProlog Miejsce: Wilno, klasztor oo. Bazylianów przerobiony na więzienie stanu. Osoby: Więzień, Anioł Stróż, Duchy nocne, Aniołowie, Duch. Więzi..Dziady cz. III – streszczenie krótkie. Utwór składa się z dziewięciu scen oraz Ustępu. Akcja dramatu trwa ponad rok, a pomiędzy poszczególnymi scenami. „Dziady cz. 3”, streszczenie których opracowaliśmy, drukiem ukazały się jako czwarty tom „Poezyj” Mickiewicza w 1832 dziady, cz iii adama mickiewicza poprzedza krótka przedmowa autor opisuje w niej sytuację społeczno polityczną na ziemiach polskich całego utworu jest oddanie aktu pamięci zmarłym. Poeta czuje wyjątkowość narodu polskiego. Widoczne są tu porównania do prześladowania. Autor: Dziady Tytuł: Adam Mickiewicz Czas i miejsce akcji: Akcja rozgrywa się wieczorem w dzień Zaduszny, nieokreślonego roku. Miejscem wydarzeń jest dom grekokatolickiego księdza. Plan wydarzeń: Modlitwa Księdza i Dzieci za dusze cierpiące w czyśćcu Przybycie tajemniczego Pustelnika Krytyczne uwagi gościa o dziełach Goethego Opowiadanie Pustelnika o ukochanej – godzina miłości Pustelnik dawnym uczniem księdza – Gustawem Wspomnienia Gustawa z lat młodości – godzina rozpaczy Filozoficzne uwagi na temat świata i obrzędu Dziadów – godzina przestrogi Zniknięcie Gustawa Wyznanie miłosne bohatera: Pustelnik opowiada o swojej dawnej kochance, jej postaci, uroku oraz słodyczy pocałunków. Twierdził, że doświadczył drugiego rodzaju śmierci, czyli rozstania z ukochaną. Wspomina, że po spotkaniu z kochanką stały się dla niego ważne jedynie ich wspólne spotkania i rozmowy. Po chwili wyrzuca jej niestałość, próżność i chciwość, teraz żyje w pałacu. Później przebija się sztyletem. Romantyczne przesłanie tekstu: Miłość sprowadziła nieszczęście krytyka religii ludowość Dziady wileńsko-kowieńskie jako dramat wczesnoromantyczny To utwory wczesnoromantyczne, nie do końca zapowiadają nadejście dramatu romantycznego. Dramat cechy klasycystyczne: zasada 3 jednosci ciągłość akcji katharsis stała obecność chóru nie więcej niż 3 osoby występują jednocześnie konflikt tragiczny brak dokładnego podziału (trójdzielność tekstu) zasada decorum – nie występuje elementy plebejskie Typowo romantyczne cechy: Bohater uwikłany sytuacyjnie motyw samobójstwa ludowość (obrzęd, fantastyka) irracjonalizm romantyczny jako filozofia nowej epoki Dodał/a: rainbowside Dodał/a: AmyColl Dodał/a: Marta Dodał/a: HATAKE_KAKASHI Dodał/a: lenka9411 Dodał/a: Trumienna Dodał/a: HATAKE_KAKASHI Dodał/a: Tarkiina Dodał/a: konto usunięte Dodał/a: Acilya Dodał/a: Trumienna Dodał/a: Ola Dodał/a: konto usunięte Dodał/a: CZyteler Dodał/a: achet_aton Dodał/a: Ola Rzążewska Dodał/a: TumanHuman Dodał/a: Trumienna Dodał/a: Ola Dodał/a: konto usunięte Dodał/a: ayla_ilayla Dodał/a: Natalia Dodał/a: konto usunięte Dodał/a: konto usunięte Dodał/a: Kasjopeja Dodał/a: Ola Dodał/a: Livre Dodał/a: Blanco Dodał/a: ravenstag Streszczenie Autorem utworu jest Adam Mickiewicz. Opublikowany został w 1823 r. Akcja rozgrywa się w domu greckokatolickiego księdza w dzień zaduszny między godziną 21 a północą. Ksiądz był wdowcem i mieszkał z dwójką swoich dzieci. Nie obowiązywał go celibat, gdyż był grekokatolikiem. Na stole paliły się dwie świece. Na ścianie wisiał zegar, a przed obrazem Najświętszej Maryi Panny świeciła lampa. Tuż po wieczerzy rodzina usiadła do modlitwy. Jako że był dzień zaduszny, ksiądz chciał, aby pomodlili się za dusze w czyśćcu cierpiące. Gdy tylko zaczęli, ktoś zapukał do drzwi. Po chwili w środku pojawił się dziwacznie ubrany pustelnik. Dzieci w przerażeniu zaczęły krzyczeć: “trup, trup!” na co przybysz zgodził się i powiedział, że jest “umarły dla świata”. Ksiądz nie wierzył jednak w zjawy i myślał, że rozmawia z człowiekiem. Kapłan odniósł wrażenie, że zna tego człowieka, że już go kiedyś widział. Pustelnik odparł, że to prawda, gdyż był tutaj trzy lata wcześniej, jeszcze zanim umarł. Nie wyjawił jednak swego nazwiska. Zaczął mówić o tym jak dobrze jest wieść spokojne życie, będąc wolnym od nieszczęśliwej miłości. “Błogosławione życie w małym, własnym domu!Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy,I noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy.” Ksiądz nie bardzo rozumiał co przybysz miał na myśli. Zaproponował mu ogrzanie się przy kominku. Zjawa jednak odparła, że nie ma takiej potrzeby, gdyż w jego duszy goreje żar, którego nic nie jest w stanie zgasić. “Z piersi moich para bucha,Ogień płonie!Stopiłby kruszce i głazy,Gorszy niż ten tysiąc razy.” Kapłan nadal go nie rozumiał i powiedział: “Ja swoje, a on swoje; – nie widzi, nie słucha.” Pustelnik spytał księdza, czy zna drogę do śmierci. Nie chciał bowiem dalej błąkać się po świecie. Kapłan niczego nie rozumiejąc zaproponował strawę i odszedł na chwilę. W tym czasie do zjawy doskoczyły dzieci i zaczęły się śmiać z jego niechlujnego wyglądu przypominającego stracha na wróble. Miał poprzecierane ubranie zszyte z różnych kawałków materiału. We włosach miał liście i trawę. Na to Pustelnik zerwał się i przestrzegł Dzieci, aby nie śmiały się z innych. Wspomniał jak niegdyś cała wieś wyśmiewała się z ubioru pewnej ubogiej dziewczyny. “Ja się raz tylko, raz tylko zaśmiałem!Kto wie, jeśli nie za to?… słuszne sądy Boże!” Ksiądz doniósł jedzenie i wino. Wybiła godzina dziewiąta, czyli godzina miłości. Zjawa zaczęła oglądać książki na półce i dostrzegła “Nową Heloizę” Rousseau oraz “Cierpienia młodego Wertera” Goethe’go. Książki te uformowały jego wyobrażenie o miłości. Pustelnik rzucił książkę na ziemię i powiedział: “Ach, te to, książki zbójeckie!Młodości mojej niebo i tortury!One zwichnęły osadę mych skrzydełI wyłamały do góry,Że już nie mogłem nad dół skręcić lotu.” To przez ich lekturę Pustelnik zaczął szukać idealnej miłości i boskiej kochanki. Żył w sferze marzeń i fantazji, w oderwaniu od realnego świata. Zakochał się w pewnej dziewczynie, lecz ona nie odwzajemniła jego uczucia, co uczyniło go bardzo nieszczęśliwym. Kapłan zauważył to i powiedział: “Zdrów na twarzy, lecz w sercu głębokie ma rany.” Zjawa zaczęła mówić od rzeczy. Stwierdziła, że ma towarzysza podróży i że zaraz go przyprowadzi po czym przyniosła gałąź jodły i twierdziła, że to jego przyjaciel. Dalej Pustelnik nazwał gałąź cyprysem i zaczął go traktować jak pamiątkę po rozstaniu z ukochaną. Swój wywód skończył słowami: “Wiele cierpię! ach! bo też wielkie moje grzechy!” Następnie Pustelnik wyraził nadzieję, że mimo iż nie był z ukochaną za życia, będzie mógł z nią być po śmierci. Ksiądz również próbował go pocieszyć słowami: “Jeżeli Pan Bóg złączył, ludzie nie rozłączą!Może się troski wasze pomyślnie zakończą.” Wtedy zjawa pustelnika wspomniała moment rozstania z ukochaną, gdy przy świetle księżyca spotkał ją w ogrodzie. Oznajmił jej wtedy, że następnego dnia wyjeżdża. Dziewczyna odparła: “Bądź zdrów”, po czym cichutko dodała: “Zapomnij”. Pustelnik stwierdził, że Ksiądz go nie rozumie. Ten jednak odparł, że doskonale wie co go boli, lecz żeby nie zapominał, że tysiące ludzi cierpi bardziej niż on, np. po śmierci bliskich im osób. On sam pogrzebał już swoich rodziców, dwójkę dzieci i ukochaną żonę. Wspomnienie o tym bardzo go dotknęło. Pustelnik na to: PUSTELNIK Słuchaj! przyjmij pociechę, małżonku strapiony,Żona twoja przed śmiercią już była umarłą! KSIĄDZ Jak to? PUSTELNIK (mocniej)Gdy na dziewczynę zawołają: żono!Już ją żywcem pogrzebiono!Wyrzeka się przyjaciół, ojca, matki, brata,Nawet… słowem, całego wyrzeka się świata,Skoro stanęła na cudzym progu! Następnie Pustelnik wyjaśnia jakie są trzy rodzaje śmierci: pierwsza to śmierć pospolita (ze starości lub choroby); druga to śmierć powolna, bolesna i długa (rozstanie kochanków); trzecia zaś to śmierć wieczna jaką jest potępienie za grzechy. PUSTELNIK „Jeszcze rodzaj śmierci trzeci:Śmierć wieczna, jak Pismo biada człowiekowi,Którego ta śmierć zabierze!Tą śmiercią może ja umrę, dzieci;Ciężkie, ciężkie moje grzechy!„ Ksiądz stwierdził, że nie powinien się on skupiać na sobie, bo nie po to Bóg go stworzył. Powinien zważyć na ogrom świata i pracować dla dobra bliźnich. Pustelnika zdziwiły te nauki, gdyż jak stwierdził, to samo mówiła mu ukochana w momencie rozstania. Ponadto zdziwiły go racjonalne wywody księdza. Stwierdził, że mówi jak ci, którzy wszystko chcieliby zmierzyć cyrklem, a tacy nigdy nie zrozumieją ludzi wrażliwych jak on. Pustelnik zaczął zachowywać się jak obłąkany. Sugerował księdzu, że tak dużo wie, bo pewnie go kiedyś podsłuchał, lub nawet spowiadał. W swym obłąkaniu opowiedział, że niegdyś, gdy w rozpaczy szlochał na łące, podsłuchał go robaczek świętojański i chciał go pocieszyć. Mówił do niego: „Biedny człowieku, po co to jęczenie?Ej, dosyć rozpaczą grzeszyć!Kto temu winien, że piękna dziewczyna,Żeś czuły? nie twoja wina.” Ta opowieść największe wrażenie zrobiła na dzieciach, które nie mogły uwierzyć, że robaczek mówił ludzkim głosem. Pustelnik odparł, że nie ma w tym nic dziwnego. Kazał dziecku nachylić się pod kantorek i nasłuchiwać kołatania małego robaczka. Rzeczywiście dziecko usłyszało. Pustelnik oznajmił, że robaczek ten był niegdyś wielkim lichwiarzem i skąpcem. Nikomu, nawet największemu biedakowi, nie pomagał. Za to po śmierci musiał odpokutować swe winy i został zamknięty jako robaczek w kantorku, w którym niegdyś trzymał pieniądze. Wtedy nadszedł ksiądz ze szklanką wody. KSIĄDZ „Mój bracie, weź wody w dłonieI zmyj trochę twoje czoło,Może ten zapał gwałtowny ochłonie.” Przybysz tak też uczynił, gdy nagle zegar zaczął wybijać godzinę dziesiątą, która oznaczała godzinę rozpoczy. Z podwórza słychać było pianie koguta. Na stoliku zgasła jedna ze świec. Pustelnik jakby zaczął mówić przytomniej. Rozglądał się po chacie i zastanawiał gdzie jest. W końcu odparł, że poznaje i chatę, i dzieci i samego Księdza. Ten zmieszał się, po czym po chwili też go poznał i wykrzyczał imię Gustaw. Był on bowiem uczniem księdza a traktował go jak własnego syna. Obaj uścisnęli się. Kapłan zaczął go wypytywać co się z nim stało przed laty, gdzie się podział, dlaczego się nie odezwał. I dlaczego tak źle wygląda. Był jego najlepszym uczniem, budzącym największe nadzieje. Gustaw z gniewem wygłosił swe pretensje: “Przeklinać twe nauki, (…)Ty mnie zabiłeś! – ty mnie nauczyłeś czytać!” Wybaczył mu jednak ze względu na jego niemal ojcowską miłość. Następnie Gustaw opowiedział, jak odwiedził swój dom rodzinny, którego nie mógł poznać, gdyż był opuszczony i zrujnowany. Nijak nie przypominał miejsca, w którym niegdyś beztrosko się bawił, czytał lektury i był szczęśliwy. Dalej przeszedł do wspomnień z domu Księdza, w którym prowadził szkołę. To tu mały Gustaw nauczył się czytać. Rozmarzył się o tym jak niegdyś bawił się z innymi uczniami, spacerował po pięknej okolicy i oddawał się lekturze. Był szczęśliwy do czasu, aż spotkał “ją”. Nieogarnięte uczucie całkowicie nim zawładnęło. “Ach, odtąd dla niej tylko, o niej, przez nią, za nią!” Dziewczyna jednak nie odwzajemniała jego uczucia co przyniosło mu prawdziwy ból. Wspomniał jak powrócił z dalekiej podróży i od razu ruszył w miejsca, gdzie spotykał się z ukochaną. Nocą przechadzał się po ogrodzie i mimo upływu czasu jego serce biło z tą samą namiętnością. Zaintrygowały go jednak hałasy i bask dolatujące z pobliskiego pałacu. Udał się tam zobaczyć co się dzieje. Była to najgorsza chwila w jego życiu. Było to wesele jego ukochanej. “Wściekłość mię oślepiła, poparłem ramiona,Chciałem szyby rozsadzić… i bez duszy padłem…” Tak przeleżał w trawie całą noc. Ocknął się gdy słońce zaczęło ukazywać się na horyzoncie. Wokół była cisza, wesele już się skończyło. Jego słowa sugerują, że chwilę po tym popełnił samobójstwo. “Ach, ta chwila jak piorun, a jak wieczność długa!Na strasznym chyba sądzie taka będzie druga!Wtem anioł śmierci wywiódł z rajskiego ogrodu!” Ksiądz starał się pocieszyć Gustawa. Mówił, że widocznie tak miało być, że taka była wola Boga. Gustaw jednak nie zgodził się z nim. “O nie! nas Bóg urządził ku wspólnemu życiu” Gustaw stwierdził, że byli dla siebie stworzeni, a ona zerwała węzły jakimi rzekomo związał ich Bóg. Następnie zaczął oskarżać dziewczynę. “Kobieto! puchu marny! ty wietrzna istoto!Postaci twojej zazdroszczą anieli,A duszę gorszą masz, gorszą niżeli!…Przebóg! tak ciebie oślepiło złoto!I honorów świecąca bańka, wewnątrz pusta!” Złość na ukochaną mieszała się w nim z podziwem i miłością. Był rozdarty i bliski szaleństwa. W końcu nie wytrzymał, wyjął sztylet i wbił go sobie w pierś, tak jak niegdyś po weselu. Wtem zegar wybił godzinę jedenastą. Kur zapiał. Druga świeca zgasła. Rozpoczęła się godzina przestrogi. Ksiądz w przerażeniu próbował ratować Gustawa, nie rozumiał dlaczego to zrobił. Gustaw jednak nie krwawił, zachowywał się tak samo jak wcześniej. Był przecież zjawą a samobójstwo było jedynie symboliczne. Ksiądz nadal tego nie pojmował. Gustaw zaczął mu wypominać, że nie obchodzi on Dziadów. Kapłan na to: “Ani słowa. Lecz Dziady, te północne schadzkiPo cerkwiach, pustkach lub ziemnych pieczarach,Pełen guślarstwa obrzęd świętokradzki,Pospólstwo nasze w grubej utwierdza ciemnocieStąd dziwaczne powieści, zabobonów krocieO nocnych duchach, upiorach i czarach.” Ksiądz nie wierzył bowiem w duchy. Gustaw, aby wyprowadzić go z błędu, zagadnął zamkniętego w kantorku ducha lichwiarza. Gdy ten odezwał się i poprosił o trzy zdrowaśki, Kapłan osłupiał. W końcu zrozumiał co się dzieje i że Gustaw jest zjawą. KSIĄDZ „Mów, czego potrzebujesz… ach, to upiór! mara!” Gustaw odparł, że niczego nie potrzebuje, gdyż są bardziej cierpiący od niego, za których to należy się modlić. To w pokucie dla nich, Gustaw zszedł na ziemię i w trzy godziny przeżył ponownie swe ziemskie męczarnie. “Są inne, słuszniej godne litości istoty,A między nimi twoi przyjaciele, ucznie,Których ty wyobraźnią w górne pchnąłeś loty,Których wrodzony ogień podniecałeś żyjąc, pokutę mieli za swe winy,Oznajmiłem, wieczności przestąpiwszy progi:Życie moje ścisnąłem w krótkie trzy godzinyI znowu wycierpiałem dla twojej więc nieś ulgę prośbą i mszalną ofiarą;Dla mnie oprócz wspomnienia nic więcej nie proszę.” Dodał, że są też dusze za które nie warto się modlić – wskazał na duchy bezlitosnych cenzorów, nieczułych na ludzką biedę bogaczy i możnych. Gustaw tuż przed końcem swej wizyty dodał: “A dziś, nie wiem, nagrodę czy pokutę kto na ziemi rajskie doznawał pieszczoty,Kto znalazł drugą swojej połowę istoty,Kto nad świeckiego życia wylatując krańce,Duszą i sercem gubi się w kochance,Jej tylko myślą myśli, jej oddycha tchnieniem,Ten i po śmierci również własną bytność traci,I przyczepiony do lubej postaci,Jej tylko staje się cieniem.” Zegar wybił północ, kur zapiał a lampa przed obrazem Maryi zgasła. Zjawa Gustawa zniknęła.

dziady cz 4 godziny